ارتباط عوامل جمعیتی با خودکارآمدی بهداشتی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان

زمینه: رفتارهای بهداشتی یکی از معیارهای عمده تعیین­کننده سلامت هستند و یکی از عوامل مؤثر در رفتار، خودکارآمدی است. خودکارآمدی همان قضاوت فرد در مورد توانایی­های خود در انجام عملی مشخص است.   هدف : مطالعه به منظور تعیین وضعیت خودکارآمدی انجام رفتارهای بهداشتی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و ارتباط آن با عوامل جمعیتی انجام شد.   مواد و روش­ها: این مطالعه توصیفی همبستگی در سال 1387 بر روی 203 نفر از اعضای هیأت علمی شاغل در دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد. ابزار جمع­آوری داده­ها پرسش نامه­ای شامل دو بخش بود که به روش خودایفا تکمیل شد. داده­ها با آزمون­های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل شدند.   یافته­ها: اعضای هیأت علمی در مجموع %1/84 نمره خودکارآمدی را کسب نمودند. بین خودکارآمدی و تعداد فرزندان (05/0= p ) و متوسط درآمد ماهیانه (025/0= p ) ارتباط معنی­دار آماری وجود داشت.   نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، خودکارآمدی اعضای هیأت علمی مطلوب بود. با توجه به الگو بودن این افراد برای دانشجویان، پیشنهاد می­شود خودکارآمدی به عنوان یک متغیر مؤثر در رفتار، در برنامه­های آموزش بهداشت به کار گرفته شود.